Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U.
z 2018 r., poz. 1986 i 2215), zwanej dalej „ustawą Pzp”, podstawą ustalenia wartości
zamówienia publicznego jest całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, bez podatku
od towarów i usług, ustalone przez zamawiającego z należytą starannością. Innymi słowy,
zamawiający odnosi szacunkową wartość zamówienia do spodziewanej całkowitej
(ostatecznej) kwoty należnej wykonawcy z tytułu realizacji przez niego zamówionych dostaw,
usług lub robót budowlanych. Punktem wyjścia do dokonania przez zamawiającego szacunku
tej kwoty jest opis przedmiotu zamówienia, a zatem ilość, rodzaj i charakter świadczeń, które
zamierza nabyć. W oparciu o treść art. 32 ust. 2 ustawy Pzp zamawiający nie może w celu
uniknięcia stosowania przepisów ustawy zaniżać wartości zamówienia lub wybierać sposobu
obliczania wartości zamówienia.
Jednocześnie należy wskazać, że kwota, jaką zamawiający zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia nie jest, a przynajmniej nie musi być tożsama z ustaloną przez
zamawiającego wartością zamówienia na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy Pzp. Zróżnicowanie
to nie wynika jedynie z faktu, że wartość szacunkowa wynagrodzenia wykonawcy, o której
mowa w art. 32 ust. 1 Pzp, jest wartością netto, podczas gdy kwota podawana przed
otwarciem ofert stanowi kwotę brutto (czyli powiększoną o wartość podatku od towarów
i usług), ale przede wszystkim stąd, że kwota jaką zamawiający zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia powinna odpowiadać rzeczywistej kwocie przeznaczonej przez
zamawiającego na wydatkowanie, celem wykonania danego zamówienia publicznego, a więc
uwzględniającej należne z tego tytułu opłaty i podatki, wzrost wynagrodzenia należnego
z tytułu rozliczenia kosztorysowego itp. Wskazana przez zamawiającego kwota, jaką zamierza
przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia wiąże zamawiającego w tym sensie, że stanowi
punkt odniesienia dla stwierdzenia, czy istnieją podstawy do unieważnienia postępowania na
podstawie art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp, tj. w sytuacji, gdy cena najkorzystniejszej oferty lub
oferta z najniższą ceną przewyższa kwotę, jaką zamawiający zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia. Należy wskazać, że z brzmienia art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp
wynika także uprawnienie zamawiającego do zwiększenia kwoty, o której mowa w art. 86 ust.
3 ustawy Pzp do ceny najkorzystniejszej. Zatem jeżeli możliwości finansowe zamawiającego
pozwalają na zwiększenie tej kwoty do wysokości ceny oferty najkorzystniejszej i zamawiający
jest zainteresowany takim zwiększeniem kwoty w celu wyboru oferty – istnieje możliwość
dokonania wyboru oferty, której cena przekracza pierwotnie założony budżet.

Źródło: Informator Urzędu Zamówień Publicznych, nr. 2/2019