Niedzwiadek napisał/a:A dlaczego nie ma? przecież może mieć wystarczy że realizuje umowę czteroletnią (teoretycznie jest to możliwe)
Wycinek z opinii UZP
URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
Departament Prawny
W odpowiedzi na pismo z dnia 19 stycznia 2009 r. (znak: ?) w sprawie interpretacji ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655, oraz z 2008 r. Nr 171, poz. 1058), uprzejmie wyjaśniam, co następuje.
Przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych nie definiują jakie usługi należy uznać za "ciągłe lub powtarzające się okresowo". Dla wyjaśnienia tych pojęć pomocna będzie doktryna prawa cywilnego, do której można się odwołać na podstawie art. 14 ustawy, zgodnie z którym w zakresie nie uregulowanym przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych, do czynności podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców w postępowaniu o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Wprawdzie doktryna prawa cywilnego również nie rozstrzyga, czym są usługi ciągłe lub powtarzające się okresowo, jednakże definiuje pojęcia ?świadczeń jednorazowych, okresowych i ciągłych".
Świadczenie uważane jest za jednorazowe, jeżeli jego treść i rozmiar są oznaczone wyczerpująco wyłącznie przez wskazanie zachowania się dłużnika, do którego jest on obowiązany, bez odwoływania się do czynnika czasu. Nie należy jednak przez to rozumieć, że świadczenie jednorazowe zawsze musi się zamknąć w jednym momencie czy też w jakimś bardzo krótkim przedziale czasu, i że zawsze musi się sprowadzać do jednego działania. Jako przykład świadczeń jednorazowych można wskazać świadczenie sprzedawcy, darczyńcy,
wykonawcy dzieła, świadczenie kupującego czy zamawiającego dzieło1. Jeżeli świadczenie jednorazowe jest podzielne może być spełniane częściami np. cena kupna może być rozłożona na raty, dostawa towaru może być umówiona w mniejszych partiach i w oznaczonych odstępach czasu itp. Są to tzw. umowy o świadczenia sukcesywne (rozłożone na raty), które razem wzięte składają się na całe świadczenie jednorazowe. Tym jednak różnią się one od zwykłych świadczeń jednorazowych, że ich spełnienie jest rozłożone w czasie. Nie zmienia to jednak faktu, że świadczenia takie mogłyby być skumulowane i wykonane jednorazowo, a jedynie z woli stron realizowane są w określonych odstępach czasu.
W przypadku świadczeń ciągłych wyznacznikiem zarówno rozmiaru jak i treści świadczenia jest czas. Świadczenie ciągłe polega bowiem na określonym, stałym zachowaniu się dłużnika przez czas trwania stosunku prawnego. Z istoty rzeczy spełnienie takiego świadczenia musi więc trwać przez pewien czas. Świadczenie ciągłe ma to do siebie, że nie da się w nim wyodrębnić poszczególnych zachowań dłużnika, które mogłyby być potraktowane jako samoistne świadczenia albo partie świadczenia. Charakter ciągły mają świadczenia wynajmującego, wydzierżawiającego, dającego w użyczenie, udzielającego pożyczki, przechowawcy, pracownika w stosunku pracy, zarządzającego, banku w umowie rachunku bankowego, świadczenia przedsiębiorstw dostarczających wodę, gaz, elektryczność.
Dla uznania świadczenia za ciągłe nie jest konieczne, aby zachowanie się dłużnika stanowiące treść świadczenia trwało nieprzerwanie w ciągu istnienia stosunku prawnego. Dla uznania świadczenia za ciągłe wystarcza, jeżeli składa się ono z pewnych następujących po sobie zachowań dłużnika, które - mimo że oddzielone od siebie w czasie - tworzą razem funkcjonalną całość. Miernikiem tej całości jest czas, a interes wierzyciela jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się dłużnika ma charakter trwały.
Ze świadczeniem ciągłym często są związane obowiązki podjęcia przez dłużnika pewnych działań, które nie stanowią jednak elementu tego świadczenia. Chodzi tu przede wszystkim o działania, bez podjęcia których nie jest możliwa realizacja świadczenia ciągłego (np. wydanie rzeczy najętej), albo o działania, których podjęcie stanowi istotne uzupełnienie świadczenia ciągłego (np. naprawa rzeczy najętej). Obowiązki te nie mogą być kwalifikowane jako oddzielne świadczenie (w szczególności jako jednorazowe), ich wykonanie bowiem nie zaspokaja interesu wierzyciela, lecz jedynie służy spełnieniu świadczenia2.
Z kolei świadczenia okresowe (zwane niekiedy periodycznymi lub powrotnymi) w piśmiennictwie definiowane są jako świadczenia polegające na stałym dawaniu przez czas trwania stosunku prawnego, w określonych regularnych odstępach czasu, pewnej ilości