Opcje wyszukiwania (Strona 1 z 67)

A ja jestem za realizowaniem zamówień publicznych na roboty budowalne zgodnie z przepisami, dorobkiem doktryny oraz orzecznictwa KIO i sądów powszechnych a nie pod ewentualnych kontrolujących. Tym paniom i tym paniom  z kontroli(nieważne jak wysoko ustawionej) trzeba od czasu do czasu, że kontrola między innymi polega na porównywaniu stanu zastanego z obowiązującymi przepisami prawa a nie swobodną jego interpretacją przez kontrolującego. Jest niedobrze gdy zamawiający przeprowadza postępowanie pod ewentualnego kontrolującego. Uczestnicy tego forum to  dobrzy fachowcy w dziedzinie zamówień publicznych. Nie oddawajmy się pod panowanie kontrolujących. Te paniom i tym panom z kontroli, trzeba od czasu do czasu pokazać gdzie jest ich miejsce. Jeżeli tego nie będziemy robić, to dojdzie do takiej sytuacji, że będą się jeszcze bardziej czuli pewnie, że mają rację i są nie omylni.

W świetle powyższych orzeczeń NSA i WSA, jeżeli przedmiotem robót budowlanych polegających np. na wymianie instalacji c.o. w budynkach 5 szkół zlokalizowanych pod różnymi adresami w danej gminie, to mamy do czynienia z 5 obiektami budowlanymi, które mogą spełniać samodzielnie funkcje techniczną i gospodarczą. Pragnę jednocześnie zwrócić uwagę na spójnik "i" - obie te funkcje muszą być spełnione łącznie (techniczna i gospodarcza).

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując skargę kasacyjną Prezesa UZP na przywołany w poprzednim poście wyrok WSA w  Warszawie z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 2555/10, w wyroku z dnia 23 stycznia 2013 r., sygn. akt II GSK 1956/11 odrzucił skargę kasacyjną Prezesa UZP i postanowił:
"Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, co następuje:

Skarga kasacyjna nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

W szczególności należy podkreślić, że zgodnie z treścią art.174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zmianami, powoływanej dalej jako p.p.s.a.) skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem stosownie do treści art.183 § 1 ustawy- p.p.s.a. rozpoznając sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania.

Wobec takich regulacji poza sporem winna pozostawać okoliczność, iż wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, a uzasadnione jest odniesienie się do poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych.

Skarga kasacyjna w niniejszej sprawie została oparta na obu podstawach kasacyjnych określonych w art.174 pkt.1 i pkt.2 p.p.s.a.

W związku z takim sformułowaniem podstaw kasacyjnych rozpatrzenia w pierwszej kolejności wymagają zawarte w skardze kasacyjnej zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania, ponieważ zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego mogą być oceniane przez Naczelny Sąd Administracyjny wówczas, gdy stan faktyczny sprawy stanowiący podstawę wydanego wyroku został ustalony bez naruszenia przepisów postępowania.

Przechodząc do oceny zarzutów zgłoszonych w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art.174 pkt.2 p.p.s.a. należy stwierdzić, iż w ramach tej podstawy kasacyjnej wnoszący skargę kasacyjną zarzucił Sądowi I instancji naruszenie art.145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. oraz art.141 § 4 p.p.s.a. Formułując zarzut oparty na przepisie art.145 § 1 pkt 1 lit.a p.p.s.a. kasator wskazał, że do naruszenia tej normy prawnej doszło na skutek bezpodstawnego uznania, iż uchylona skarżonym wyrokiem decyzja wydana została z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy. Przypomnieć więc należy, że przepis art.145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a stanowi, że sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla je w całości lub w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy. Powołany wyżej przepis stanowi podstawę do uwzględnienia skargi kasacyjnej w wypadku stwierdzenia przez NSA naruszenia w postępowaniu pierwszoinstancyjnym przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy. Oznacza to, że powołanie tego przepisu prawa winno nastąpić w ramach podstawy kasacyjnej określonej w art.174 pkt 1 p.p.s.a., a nie jak to uczynił wnoszący skargę kasacyjną, przy zarzucie dotyczącym naruszenia przepisów postępowania. Ponadto przypomnieć także należy, że przepis art.145 p.p.s.a. ma charakter ogólny (blankietowy) i samodzielnie nie może stanowić skutecznej podstawy kasacyjnej. Taki charakter tego przepisu wymaga, by strona opierająca na nim skargę kasacyjną powiązała go z odpowiednim przepisem prawa materialnego, którego naruszenie zarzuca Sądowi I instancji. Natomiast powołanie jako podstawy skargi kasacyjnej art.145 § 1 pkt 1 lit.a p.p.s.a. bez powiązania tego przepisu z normą prawa materialnego sprawia, że tak postawiony zarzut nie może stanowić o skuteczności skargi kasacyjnej i wymyka się spod kontroli NSA, który jak już wyżej wskazano działając w granicach skargi kasacyjnej nie może domniemywać intencji jej autora co do podstaw skargi kasacyjnej (vide wyrok NSA z 16.03. 2009 roku I OSK 1261/08 niepublikowany, wyrok NSA z 8.06.2010 roku I OSK 1068/09 niepublikowany, wyrok NSA z 8.08.2008 roku II GSK 271/08 niepublikowany).

Za bezzasadny należy także uznać zarzut skargi kasacyjnej wskazujący na naruszenie przez Sąd I Instancji przepisu art.141 § 4 p.p.s.a. W tym miejscu należy podkreślić, że przepis art.141 § 4 p.p.s.a. wymienia enumeratywnie elementy, które powinny znaleźć się w uzasadnieniu wyroku. W orzecznictwie NSA przyjmuje się, że zarzut naruszenia art.141 § 4 p.p.s.a. jako samodzielna podstawa kasacyjna może być skutecznie postawiony w dwóch przypadkach; gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie prawa i gdy w ramach przedstawionego stanu sprawy Sąd I instancji nie wskaże jaki i dlaczego stan faktyczny przyjął za podstawę orzekania. Jednocześnie podkreśla się, że naruszenie to musi być na tyle istotne, aby mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a także wskazuje się, że poprzez zarzut naruszenia art.141 § 4 p.p.s.a. nie można skutecznie zwalczać prawidłowo przyjętego przez sąd administracyjny stanu faktycznego czy też stanowiska tegoż sądu co do wykładni bądź zastosowania prawa materialnego (vide uchwała NSA z 20.08.2009 roku II FSK 568/08 ONSA i WSA 3/2010 poz.39, wyrok NSA z 19.10.2010 roku II FSK 1045/09 niepublikowany).

W ocenie NSA uzasadnienie Sądu I instancji spełnia wymogi określone w art.141 § 4 p.p.s.a., w tym także w zakresie określenia podstawy prawnej rozstrzygnięcia.

Przechodząc do oceny zasadności zarzutu skargi kasacyjnej opartego na podstawie kasacyjnej opisanej w art.174 pkt 1 p.p.s.a. podkreślić należy, że strona wnosząca skargę kasacyjną, zarzuca Sądowi I instancji naruszenie art.32 ust.4 ustawy z 29 stycznia 2004 roku-Prawo zamówień publicznych poprzez błędne zastosowanie tegoż przepisu prawa, polegające na uznaniu, że wartością zamówienia publicznego na rozbudowę infrastruktury technicznej celem zwiększenia atrakcyjności L. po zakończeniu eksploatacji rud miedzi nie jest łączna wartość poszczególnych jego części. Niewątpliwie ustawa Prawo zamówień publicznych zakazuje dzielenia zamówień na części w celu uniknięcia stosowania przepisów tej ustawy. Na gruncie przepisów w/w ustawy oczywistym więc jest, że zamawiający, który świadomie dzieli zamówienie na części z zamiarem uniknięcia stosowania przepisów tej ustawy, narusza ustawowy zakaz. W rozpoznawanej sprawie trafnie Sąd I instancji wskazał, iż istota sporu sprowadzała się do ustalenia, czy zasadnie zamawiający przyjął, że projekt "[...]" obejmował pięć odrębnych zamówień, czy też dotyczył jednego zamówienia, a co za tym idzie, czy wartość zamówienia winna stanowić łączna wartość pięciu zadań opisanych w zaskarżonej decyzji. Powołany wyżej przepis art.32 ust.4 ustawy-Prawo zamówień publicznych nie wskazuje jakie przesłanki mają decydować o uznaniu, że doszło do naruszenia ustawowego zakazu dzielenia zamówień publicznych na części. Podkreśla się, że przy ocenie, czy dokonano zakazanego podziału zamówienia na części należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy. Trafnie wskazał Sąd I instancji, iż zagadnienie to winno być oceniane na tle konkretnego stanu faktycznego i przy uwzględnieniu przepisów prawa unijnego, w tym przedstawionych w uzasadnieniu wyroku dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady. Podkreślić także należy, że w orzecznictwie ETS prezentowane jest stanowisko, które jest zbieżne z tym jakie przedstawił Sąd I instancji, wskazujące na to, że sam fakt istnienia jednego zamawiającego oraz możliwość wykonania robót budowlanych przez jednego wykonawcę nie może przesądzać o istnieniu jednego zamówienia (vide wyrok ETS z 5.10.2000 roku C-16/98 Lex nr 83004).

W związku z powyższym uznać należy, że zasadnie Sąd I instancji przyjął, że dla oceny wskazanych wyżej okoliczności konieczne jest ustalenie czy każdy z obiektów budowlanych objęty jednym z pięciu zamówień może spełniać samodzielnie funkcje techniczne i gospodarcze. Z akt sprawy wynika, że okoliczności te nie były brane pod uwagę przez organ przy wydawaniu zaskarżonej decyzji, a tym samym Sąd I instancji trafnie uznał, że przy wydawaniu tej decyzji doszło do naruszenia art.32 ust.4 ustawy-Prawo zamówień publicznych".

A czy  istniejące budynki nie stanowią w rozumieniu przepisów  Pzp i przepisów  prawa budowlanego oddzielnych obiektów budowlanych, które samoistnie spełniają określoną funkcję ?

Art. 7 Prawa bankowego:
Art. 7. 1. Oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej.
2. Dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na elektronicznych nośnikach informacji, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone. Usługi związane z zabezpieczeniem tych dokumentów mogą być wykonywane przez banki, spółki tworzone przez banki z innymi podmiotami, a także przedsiębiorstwa pomocniczych usług bankowych.
3. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności.

Sąd Najwyższy, w wyroku z dnia 26 kwietnia 2007 r. sygn. akt III CSK 366/06 stwierdził, że ?w umowie o roboty budowlane strony mogą określić wynagrodzenie za wykonane roboty budowlane (podstawowe i dodatkowe) w postaci wynagrodzenia ryczałtowego przy możliwej modyfikacji tego wynagrodzenia w zależności od konieczności wystąpienia robót dodatkowych lub zmniejszenia zakresu robót podstawowych.? Podobnie stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 marca 2008 r. sygn. akt IV CSK 460/07 uznając, że ?w umowie o roboty budowlane strony mogą zastrzec modyfikację wynagrodzenia ryczałtowego w zależności od konieczności wykonania robót dodatkowych.?

Składana wraz z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w postępowaniu lub ofertą lista podmiotów będących w stosunku do wykonawcy podmiotami dominującymi lub zależnymi, albo informacja, iż nie ma powiązań podmiotów tego rodzaju, nie jest dokumentem potwierdzającym spełnienie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, lecz dokumentem, który jest uznany za niezbędny do przeprowadzenia postępowania (art. 25 ust. 1 ustawy Pzp). Do przedmiotowej listy albo informacji o braku przynależności do tej samej grupy kapitałowej zastosowanie znajdzie regulacja art. 26 ust. 3 i 4 ustawy Pzp, co wynika z odesłania zawartego w art. 26 ust. 2d zd. 2 ustawy Pzp.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 p.z.p. zamawiający sporządza roczne sprawozdanie o udzielonych zamówieniach. Obowiązek sporządzenia i przekazania Prezesowi Urzędu rocznego sprawozdania o udzielonych zamówieniach dotyczy zatem wszystkich zamawiających, o których mowa w art. 3 ust. 1 p.z.p.
Posługując się przykładem szkoły wskazać trzeba, że szkoła prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572), jest jednostką budżetową. Jednostka budżetowa z kolei, zgodnie z przepisami o finansach publicznych zaliczana jest do jednostek sektora finansów publicznych. Te natomiast jednostki ustawodawca zaliczył do grupy podmiotów zobowiązanych do stosowania przepisów p.z.p. (art. 3 ust. 1 p.z.p.).
Szkoła jest zatem samodzielnym zamawiającym. W takiej sytuacji dyrektor szkoły działa jako kierownik zamawiającego w rozumieniu p.z.p. i z tego tytułu odpowiada za przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a także podpisuje umowę o udzielenie zamówienia publicznego. Zgodnie z art. 98 ust. 1 p.z.p. szkoła sporządza roczne sprawozdanie o udzielonych zamówieniach publicznych.

Na stronie internetowej UZP zostało zamieszczonych 9 pytań i odpowiedzi dotyczących podwykonawstwa po nowelizacji ustawy Pzp

Jeszcze zapis we wzorze umowy o karach umownych - art. 143d ust.1 pkt 7 ustawy Pzp
1. Wykonawca zapłaci Zamawiającemu kary umowne:
1) za wprowadzenie na plac budowy Podwykonawcy, który nie został zgłoszony Zamawiającemu  zgodnie z zapisami § ?, w wysokości 10.000 zł za każde zdarzenie.
2) w przypadku braku lub nieterminowej zapłaty wynagrodzenia należnego Podwykonawcom lub dalszym Podwykonawcom w wysokości 5.000 zł za każde zdarzenie.
3) w przypadku nieprzedłożenia do zaakceptowania projektu umowy o podwykonawstwo, której  przedmiotem są roboty budowlane, dostawy lub usługi lub projektu jej zmiany, w wysokości  5.000 zł za każde zdarzenie.
4) w przypadku nieprzedłożenia poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii umowy o podwykonawstwo lub jej zmiany, w wysokości 5.000 zł za każde zdarzenie.
5) w przypadku braku zmiany umowy o podwykonawstwo w zakresie terminu zapłaty w wysokości  5.000 zł za każde zdarzenie.

Art. 24 ust.1 ustawy Pzp stanowi:
Z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się:
9)  podmioty zbiorowe, wobec których sąd orzekł zakaz ubiegania się o zamówienia na podstawie przepisów o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary.
Przepis art. 24 ust. 1 ustawy - Prawo zamówień publicznych określa katalog okoliczności, których zaistnienie skutkuje obligatoryjnym wykluczeniem wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Tak więc w wypadku zaistnienia którejkolwiek z okoliczności określonej w tym przepisie zamawiający ma obowiązek wykluczenia wykonawcy z postępowania o zamówienie publiczne.
Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 9 ustawy z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się podmioty zbiorowe, wobec których sąd orzekł zakaz ubiegania się o zamówienie, na podstawie przepisów o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary.
Z treści ww. przepisu jednoznacznie wynika, iż na jego podstawie mogą być wykluczone w postępowania o zamówienie publiczne wyłącznie podmioty zbiorowe. Tym samym, obowiązek przedkładania dokumentów potwierdzających spełnienie warunku art. 24 ust. 1 pkt 9 ustawy dotyczyć może tylko i wyłącznie tych wykonawców, którzy są "podmiotami zbiorowymi" w rozumieniu przepisów o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary, a nie wszystkich wykonawców ubiegających o zamówienie publiczne. Powyższe wynika z brzmienia art. 25 prawa zamówień publicznych, zgodnie z którym zamawiający może żądać wyłącznie dokumentów niezbędnych dla przeprowadzenia postępowania o zamówienie publiczne.
Podstawą ustalenia, czy dany wykonawca jest "podmiotem zbiorowym", a więc podmiotem którego dotyczy przepis art. 24 ust. 1 pkt 9 prawa zamówień publicznych, są przepisy ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. z 2002 r. Nr 197, poz. 1661 z późn. zm.).

eva, jarosław - czyli jest zgoda co do tego, że zamawiający może naprawić swój błąd przed podpisaniem umowy, jeśli chodzi o złożenie przez wykonawcę oświadczenia o przynależności lub nie do GK nawet w sytuacji gdy zamawiający nie żądał złożenia tego oświadczenia w SIWZ, bo wykonawca zobowiązany jest do złożenia oświadczenia z mocy ustawy Pzp.