Opcje wyszukiwania (Strona 43 z 67)

Oczywiście, że opinia jest tylko opinią autora, który interpretuje przepisy ustawy i nie jest źródłem prawa. Ale przecież w wielu sytuacjach odwołujemy się do opinii zarówno doktryny prawa, jak i orzecznictwa sądowego. I jeżeli opinię tę podziela wielu autorów, to staje sie ona pomocna przy stosowaniu przepisów ustawy. A ile jest samych komentarzy do ustawy Pzp. Czyż nie korzystamy z tych komentarzy w trakcie prowadzenia postępowań o udzielenie zamówienia publicznego.

Jednostki sektora finansów publicznych mogą zaciągać zobowiązania (podpisanie umowy jest zaciągnięciem zobowiązania) do wysokości kwot wydatków określonych  w zatwierdzonym planie finansowym jednostki - art. 261 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240).
Ponadto dla sektora rządowego - art. 162 pkt 3cytowanej wyżej ustawy
a dla sektora samorządowego - art. 254 pkt 3 tejże ustawy,
stanowią, że dokonywanie wydatków następuje w granicach kwot określonych w planie finansowym, z uwzględnieniem prawidłowo dokonanych przeniesień i zgodnie z planowanym przeznaczeniem, w sposób celowy i oszczędny, z zachowaniem zasady uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów.

Jeżeli jest to  zamowienie na roboty budowlane to mam tylko jedną uwagę, zgodnie z art. 647 [1] Kodeksu cywilnego wykonawca i zamawiający solidarnie odpowiadają za zobowiązania wobec podwykonawcy. Wykonawca winiem przedstwić zamawiajacemu projekt umowy z podwykonawcą a zamawiający w ciągu 14 dni może zgłościć zastrzeżenia do tego projektu. W wielu zamówieniach wykonawcy nie przedkładają tego projektu umowy. Wykonawca wykonuje zamówienia przy pomocy podwykonawców a zamawiający reprezentowani na budowie przez ustanowionego inspektora nadzoru, czy też odpowiednimi zapisami w "Dzienniku budowy" akceptują ten stan faktyczny. Zamawiający zapłacił wykonawcy za wykonany przedmiot zamówienia a wykonawca nie płaci podwykonawcy należnego wynagrodzenia za roboty wykonane przez podwykonawcę.  Wówczas podwykonawca wnosi roszczenie o zapłatę należnego wynagrodzneia do zamawiającego. Jest już kilka wyroków SN, w których przyznał rację podwykonawcy i zobowiązał zamawiającego do zapłaty wynagrodzenia podwykonawcy, jeżeli jego roszczenie nie zostało zaspokojone przez wykonawcę.
W ten sposób zamawiający raz zapłacił za całość robót ( w tym za roboty wykonane przez podwykonawcę) wykonawcy a drugi raz podwykonawcy za część robót wykonanych przez podwykonawcę. Dlatego też w zamówieniach publicznych na wykonanie robót budowlanych bardzo ostrożnie nalezy podchodzić do spraw związanych z podwykonawcami, w tym zabezpieczając się odpowiednimi zapisami w umowie zawartej z wykonawcą.

Masz dwie możliwości - unieważnienie postępowania  lub zwiększyć środki finansowe przeznaczone na to zadanie do ceny najkorzystniejszej oferty - art. 93 ust.1 pkt 4 ustawy Pzp.

Masz do tego prawo ale i Ty ponosisz wszelkie konsekwencje uznania, że wykonawca spełnia warunek. Życzę przekonania wszystkich tych, którzy będą kontrolować prawidłowość przeprowadzenia tego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.

Nie spełnia

W Wyroku z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. akt KIO/UZP 1536/08 Krajowa Izba Odwoławcza postanowiła:
"Kluczowym zatem dla uznania, czy omyłkę, jak popełnione w ofercie Odwołującego, można poprawić w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 Prawa zamówień publicznych będzie rozstrzygnięcie, czy poprawienie jej spowoduje ,,istotną zmianę w treści oferty?.
O ,,istotności? zmian w treści oferty decyduje przede wszystkim charakter podstawy dokonania tych zmian, znaczenie ma również kwotowy aspekt dokonanej zmiany (tj. różnica między pierwotnie zaoferowaną ceną, a cena otrzymaną w wyniku poprawek), choć może on mieć znaczenie drugorzędne.
Po rozpatrzeniu wszystkich okoliczności sprawy, Izba uznała, że poprawienie omyłki w ofercie Odwołującego nie będzie stanowiło istotnej zmiany w treści jego oferty. Treścią oferty jest przebudowanie Rynku Górnego w Wieliczce zgodnie z wymaganiami Zamawiającego. Uszczegóławiając treść oferty, Odwołujący zaoferował wykonanie przedmiotu zamówienia, za pomocą konkretnej kostki brukowej, opisanej w poz. 46 kosztorysu (na powierzchni 300 m2).  Wobec braku wyceny ułożenia 70 m2 przy użyciu tej samej kostki, co w pozycji 46, Zamawiający powinien, posługując się danymi, które już posiada (podstawy wyceny i ceny jednostkowe wynikające z pozycji 46) za pomocą działań arytmetycznych, na których opierają się wyliczenia kosztorysu, obliczyć wartość dla brakujących 70 m2.
Zamawiający wyraził obawę, że taka ingerencja byłaby zbyt daleko idąca, i naruszałaby zakaz negocjacji z wykonawcą, wynikający z art. 87 ust. 1 Prawa zamówień publicznych.
W ocenie Izby takie obawy Zamawiającego nie są uzasadnione przy zaprezentowanej wyżej wykładni art. 87 ust. 2 pkt. 3 Prawa zamówień publicznych. Ustawodawca nie przewidział sposobu ,,uzgodnienia? treści oferty z treścią SIWZ, dlatego można zrobić to w każdy, racjonalnie uzasadniony sposób, również w sposób wyżej opisany. Rzeczywiście, na skutek takiego poprawienia oferty Odwołującego, zmieni się jej cena - ale ,,nowa? cena wynikać będzie z danych już zawartych w ofercie, z uwzględnieniem konsekwencji działań arytmetycznych.
Ustawodawca w art. 87 ust. 2 Prawa zamówień publicznych użył słowa ,,zmiana? jednak w istocie Zamawiający nie dokonuje w ofercie żadnej zmiany ,,jakościowej?, jedynie ilościową, wynikającą z uzgodnienia ilości wynikających z SIWZ z ilościami wynikającymi z oferty Odwołującego.
Należy zauważyć, że taka czynność Zamawiającego doprowadzi ofertę Odwołującego do porównywalności z innymi ofertami złożonymi w postępowaniu. Nie jest możliwe w ocenie Izby poprawienie uchybienia w ofercie Odwołującego w taki sposób, jaki rozważa Zamawiający w rozstrzygnięciu protestu, tzn. dopisanie w ofercie pozycji 45a, ale określenie jej wartości jako ,,0zł?. Takie działanie Zamawiającego nie znajdowałoby oparcia w złożonej ofercie, bowiem wynika z niej konkretna kwota, z jaką Odwołujący ułoży 300m2 nowej kostki brukowej - zatem nie ma podstaw, aby zakładać, że kolejne 70m2 ułoży za 0 zł.
Reasumując, ponieważ obliczenie ceny ułożenia nowej kostki brukowej na powierzchni 70 m2 z użyciem podstaw wyceny i cen jednostkowych użytych w pozycji 46 faktycznie nie kreuje żadnej nowej jakości w ofercie Odwołującego, uzgodnienie treści oferty z treścią SIWZ w sposób wyżej opisany jest uprawnione na podstawie art. 87 ust. 2 pkt. 3 Prawa zamówień publicznych".

Tak

Należy bezwzględnie wezwać wykoanwcę.  Oświadczenie to potwierdza spełanianie tzw. "warunków negatywnych" udziału w postępowaniu.

Ja jestem innego zdania.

Informator UZP Nr 3/2010 - marzec 2010 r.
"Art. 70 ustawy określa w sposób szczegółowy przesłanki umożliwiające zastosowanie trybu zapytania o cenę wskazując, że zamawiający może udzielić zamówienia w trybie zapytania o cenę, jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy lub usługi powszechnie dostępne o ustalonych standardach jakościowych, a wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8. Oznacza to, iż tryb ten może być stosowany w odniesieniu do dostaw (nabywania rzeczy) oraz świadczenia usług, które charakteryzują się powszechną dostępnością i jednocześnie posiadają ustalone standardy jakościowe. Jednocześnie przepis ten wskazuje, iż szacunkowa wartość zamówienia ustalona przez zamawiającego zgodnie z zasadami określonymi w art. 32, 34 i 35 ustawy nie powinna przekraczać kwot określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8. Tym samym należy uznać, iż przedmiotem zamówienia powinny być typowe rzeczy powszechnego użytku (np. środki czystości, przybory higieniczne, materiały papiernicze, artykuły spożywcze, paliwa napędowe do pojazdów silnikowych, opał itp) lub standardowe usługi (np. usługi sprzątania, usługi krawieckie, usługi szklarskie, usługi pralnicze, usługi introligatorskie i poligraficzne, usługi kserograficzne itp.), które są oferowane na rynku przez znaczną liczbę podmiotów oraz jednocześnie wykazują się typowymi i standardowymi cechami jakościowymi, zaś wartość szacunkowa zamówienia jest stosunkowo nieznaczna. Należy wskazać,  iż  tego  rodzaju  dostawy i  usługi  powinny być  pod  względem  przedmiotowym  w pełni porównywalne, zaś jedynym elementem, który może je od siebie odróżniać może być ich cena. Z powyższego przepisu wynika również, iż przesłanki te muszą zostać spełnione łącznie (kumulatywnie)".
Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko, ja uważam że tak

Znalazłem komentarz i numer orzeczenia GKO
Niezłożenie oświadczenia w związku z przetargiem

Niezłożenie oświadczeń, o których mowa w art. 17 ust. 2 prawa zamówień publicznych, przez osoby występujące w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego po stronie zamawiającego, stanowi samodzielny czyn naruszenia dyscypliny finansów publicznych, na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Mimo że przepisy nie precyzują dokładnego momentu, w którym takie oświadczenia powinny być złożone, nie ulega wątpliwości, że chodzi o okres prowadzenia postępowania o zamówienie publiczne, a nie okres po jego zakończeniu.
STAN FAKTYCZNY
Rzecznik dyscypliny finansów publicznych skierował do Regionalnej Komisji Orzekającej w B. wniosek o ukaranie pana Jarosława S., burmistrza miasta W., karą upomnienia za to, że wykonując czynności zamawiającego w trzech postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego, nie złożył pisemnych oświadczeń o braku lub istnieniu okoliczności skutkujących wyłączeniem go z tych postępowań.
UZASADNIENIE
Jarosław S. wniósł o uniewinnienie go od stawianych zarzutów, powołując się na następujące okoliczności:
- brak wpływu naruszenia na wynik postępowania o zamówienie publiczne;
- brak swojego zawinienia (niezłożenie oświadczeń wynikało z przeoczenia podległych mu
  pracowników),
- skuteczne złożenie stosownych oświadczeń po ujawnieniu braku podczas kontroli
  prowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej.
Regionalna komisja orzekająca w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych przy RIO w B. uznała obwinionego winnym nieumyślnego naruszenia dyscypliny finansów publicznych, określonego w art. 17 ust. 4 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych i wymierzyła mu karę upomnienia. Komisja I instancji wskazała, że przepis art. 17 ust. 4 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych ustanawia samoistną przesłankę odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, która nie wymaga wykazywania wpływu naruszenia na wynik postępowania o zamówienie publiczne. W jej ocenie niedopatrzenie podległego pracownika nie zwalnia z odpowiedzialności osoby, która osobiście jest zobowiązana do złożenia oświadczenia. Uznała też, że oświadczenia złożone już po udzieleniu zamówienia publicznego nie są skuteczne.
Główna Komisja Orzekająca w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, rozpatrująca odwołanie obwinionego, podzieliła powyższe argumenty komisji orzekającej I instancji. Zaniechanie, polegające na niedopełnieniu, w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, obowiązku określonego w art. 17 ust. 2 prawa zamówień publicznych, stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych na podstawie samodzielnej przesłanki określonej w art. 17 ust. 4 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Późniejsze złożenie oświadczeń nie może być uznane za skuteczne usunięcie uchybienia. Mimo że przepisy nie precyzują dokładnego momentu, w którym takie oświadczenia powinny być złożone, nie ulega wątpliwości, że chodzi o okres prowadzenia postępowania o zamówienie publiczne, a nie okres po jego zakończeniu. Oświadczenia są instrumentem realizacji zasady bezstronności, określonej w art. 7 ust. 2 prawa zamówień publicznych i podstawą wykonywania dalszych czynności postępowania. Niezłożenie oświadczenia wprost narusza zasadę art. 7 ust. 2 prawa zamówień publicznych, bowiem osoba, która nie dopełnia omawianego obowiązku, już z samego tego powodu nie daje oferentom gwarancji (zapewnienia) bezstronności.
W konkluzji GKO stwierdziła, że obwiniony Jarosław S. swoim zaniechaniem naruszył dyscyplinę finansów publicznych i podzieliła pogląd komisji orzekającej I instancji, iż do naruszenia tego doszło z winy nieumyślnej.
Jednocześnie, po wnikliwej ocenie materiału dowodowego, GKO uznała, iż istnieją podstawy do uwzględnienia odwołania obwinionego w zakresie orzeczenia o karze i odstąpiła od jej wymierzenia. Stopień szkodliwości czynu - w tym konkretnym przypadku - nie był znaczny, bowiem miał cechy niezamierzonej pomyłki. Niezłożenie wymaganych oświadczeń przez obwinionego nie było podyktowane zamiarem ukrycia przez niego okoliczności, wyłączających go z postępowania, bowiem istnienia takowych kontrola UKS nie stwierdziła.
Sprawa DF/GKO-4900-47/51/07/1995
ELŻBIETA GNATOWSKA
Gazeta Prawna
9 lipca 2008 roku