Wyrok KIO z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. akt KIO/1225/10 i 1231/10:
"Art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. (Dz. U. z 2002 r., Nr 72 poz. 665 ze zm.) stanowi, że gwarancja bankowa to jednostronne zobowiązanie banku - gwaranta, polegające na tym, jeśli podmiot uprawniony (beneficjent gwarancji) spełni określone warunki zapłaty, bank wykona świadczenie pieniężne na jego rzecz -bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku. Złożenie wadium w formie gwarancji bankowej jest czynnością jednostronnie zobowiązującą, zatem istotne jest, aby przesłanki zaspokojenia się z gwarancji zostały wskazane w treści dokumentu. Powoływanie się na inne oświadczenia złożone wraz z ofertą nie jest zatem trafne, w szczególności wobec abstrakcyjnego charakteru gwarancji. Nie budzi wątpliwości Izby, że dla uznania wadium za wniesione prawidłowo, nie jest niezbędne cytowanie wprost przepisów art. 46 ust. 4 a oraz 46 ust. 5 ustawy. Niemniej jednak wskazanie warunków w treści gwarancji musi nastąpić w taki sposób, aby możliwość zaspokojenia się z gwarancji nie była kwestionowana. Treść gwarancji nie może być poddawana wykładni elastycznej i liberalnej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 1995 roku, II CRN 123/95, OSNC, z. 2 z 1996 roku, poz. 29). Wadium wniesione w formie gwarancji ubezpieczeniowej, czy bankowej musi mieć taką samą płynność jak wadium wniesione w pieniądzu, dochodzenie roszczenia z tytułu zapłaty wadium nie może być utrudnione (vide: wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 17 czerwca 2008 r. sygn. akt KIO/UZP/537/08).